Ophiolepsis Superba Wężowidło

Ophiolepsis Superba Wężowidło

Ophiolepsis Superba Wężowidło zaliczyć można do tak zwanej ekipy czyszczącej w akwarium. Jest to mieszkaniec bentosowy czyli zajmuje dno akwarium. Aktywnie żerując w nocy na zalegającej materii organicznej oraz polując na drobne bezkręgowce, w ciągu dnia schroniony w obrzeżu skał. Podczas karmienia niczym nie skrępowany potrafi bardzo szybko przemierzać się po akwarium do źródła pokarmu w pełnej okazałości prezentując swoje kształty i ubarwienie. Wężowidła są najbardziej mobilnymi szkarłupniami. Większość gatunków do poruszania się wykorzystuje ramiona, niektóre jednak (np. Ophionereis annulata) pełzają używając nóżek ambulakralnych. W naturze wężowidło Ophiolepsis Superba obserwować można na Wielkiej Rafie Koralowej Heron Island w Australii, oraz w niektórych rejonach Indo-Pacyfiku.

Rozmnażanie i rozwój Ophiolepsis Superba

Wężowidła mają zdolność do regeneracji i autotomii. U niektórych gatunków rozmnażanie następuje poprzez podział organizmu na dwie części – pęknięcie następuje na powierzchni dysku centralnego. Każda połowa regeneruje się i tworzy osobny organizm. Większość wężowideł jest rozdzielnopłciowa, choć występują też gatunki hermafrodytyczne. Gonady to niewielkie sakiewki umocowane wewnątrz kieszeni oddechowych. Kiedy są dojrzałe ich zawartość wyrzucana jest do wnętrza kieszeni a następnie do wody. Do zapłodnienia dochodzi najczęściej w kieszeniach oddechowych, natomiast rozwój larwy odbywa się w wodzie morskiej lub we wnętrzu kieszeni – wiele gatunków opiekuje się potomstwem. Wczesny rozwój jest podobny do rozwoju rozgwiazdy. Larwa zwana ofiopluteusem ma cztery pary wydłużonych, orzęsinych ramion wzmocnionych wapiennymi igiełkami. Do metamorfozy dochodzi, gdy larwa wciąż jest wolno pływająca – nie ma stadium osiadłego. Rozwój trwa od 14 do 40 dni.

Odżywianie Ophiolepsis Superba

Wśród wężowideł występują mięsożercy, detrytusożercy oraz filtratory. Zwykle jeden gatunek może łączyć kilka typów żywienia, z jednym dominującym. Filtratory wykorzystują ramiona do wyłapywania planktonu i detrytusu. Drobiny pokarmu przylepiają się do pasm śluzu na kolcach. Stamtąd zbierany są przy pomocy nóżek ambulakralnych i transportowane do otworu gębowego. Gatunki detrytusożerne pobierają cząsteczki pokarmu z osadu dennego również używając nóżek ambulakralnych. Drapieżne wężowidła polują głównie na wieloszczety, mięczaki i małe skorupiaki. Niektóre gatunki są komensalami gąbek albo liliowców.

Poziom trudności: łatwy
Agresywność: łagodna
minimalny zbiornik: 100l
Parametry wody:
Temaperatura: 22-26°C,
dKH 8-12,
pH 8.1-8.4,
Zasolenie: 1.023-1.025
Maksymalny rozmiar: ok 25cm
Pochodzenie: Hawaje, Australia, Indonezja, Filipiny
Rodzina: Ophiodermatidae/ szkarłupnie

W razie jakichkolwiek pytań pozostajemy do Państwa dyspozycji kontakt.